YAA RESULALLAH

                                       Ağlama Ey Allah'ın Resulü.
Cenab-ı Hakkın daha hiçbirşeyi yaratmazdan evvel onu kendi nurundan yarattı ve ondan kendi sıfatlarını seyretti.
Bütün kainat onun nurundan yaratıldı ve onun nuruyla nurlara gark oldu.
Cenab-ı Hakkın eğer sen olamasaydın habibim bu alemleri yaratmazdım dediği, alemlerin sultanı, kainatın efendisi ve Rabbim tek sevgilisi.
      Onun nurunu bizim gibi aciz insanlar anlatamaz. Onu anlatmaz söz yetmez ki. Ama O, böyle olduğu halde bile  dünyaya teşrif etti, yaşadı. Ümmeti için yaşadı. En kötü zamanlarında, en zor anlarında bile tek söylediği Ümmeti, Ümmeti, Ümmetiydi.


Ama ümmeti, Peygamberim beni bu kadar düşünmüş, Nice zahmetlere katlanmış deyipte bir sünnetini bile yapmıyor, yapmıyor Ya Resulallah, YA RESULALLAH...


     Ancak nerede senin bir sünnetin varsa, onu kaldırmaya, onu yalanlamaya, aşşağlayıp, eleştirmeye bakıyorlar.
Sen bizim için gecelere, sabahlara kadar secdelere kapanıp ümmeti, ümmeti diye ağlarken, biz senin için bir damla yaş bile akıtamıyoruz. Ağlayamıyoruz YA RESULALLAH...


     Yanında sana deli gibi aşık, senin sevginle mecnun olmuş, senin bir sözünden bile çıkmayan sahabilerin varken bile, Sen; ''ben kardeşlerimi özledim'' dedin. Ve o zamanlarda bile bize hasrettin.
Ama biz özleyemiyoruz, sana hasret duymuyoruz. Senin aşkınla yanıp mecnun olmuyoruz. Öyle bir hale geldik ki, artık batının, modanın, televizyonun ve dünyanın aşkıyla yanıyoruz YA RESULALLAH...


     Sen ki kızını bıraktın, oğlunu bıraktın, herşeyini feda ettin. Tek dileğin ümmetindi. Görsen bizim bu İslam'dan uzak halimizi,bakar mısın o şeytani üzerimize? Söyle, bakar mısın YA RESULALLAH...


     Rabbim şeraflendirdi bizleri en hayırlı ümmet olmakla. Ama nerde, nerde kıymetini bilmek YA RESULALLAH...




     Bizim senin sünnetini diriltip, yüceltmemiz gerekirken, basit ve boş işlrele vaktimizi geçiriyoruz.
Ey Allah'ın Resulü, biz nasıl ümmetiz? Nasıl kıyamet günü huzuruna geliriz, ne yüzle şefaat dileriz senden.
Ümmetin ne hale geldi bir bilsen.
Ayşe'lerin moda diye yok oldu, Ömer'lerin batı diye mahfoldu.. Bu yoldan dönenler hepten bozuldu.
Biz ağlanacak halimize gülerken, sen ise bu vefasız ümmet için ağladın Ya Resulallah.
Secdelere kapanıp gözyaşı döktün. Senin ümmetin televizyon başında, Senin ümmetin zevki sefa, dünya malı peşinde. Hepsi Ahiret'i ve hesabı unutmuş, ölmeyecekmiş gibi, ölmeyecekmiş gibi dünya geçirme peşinde YA RESULALLAH...


      Hepimiz senin hakkını unutmuş, dünya sevdası içindeyiz Ya Resulallah.
Merhametlilerin en merhametlisi Rabbim bile istemiyor üzülmeni, ağlamanı.
Ağlama ey Allah'ın Resulü.


     Rabbim, yeter habibim yeter, tamam artık, ne istersen kabul ettim, al ümmetini Cehennem'den azad ettim derken bile, Senin ümmetin seni hakkıyla sevmeyip,  gafilleri ve hayatlarını seçerken, sünnetine uymayıp, şeytana uyup, kendi nefislerine tabi olurken, Sen ağlama. Ne olur ey Allah 'ın Resulü, sen ağlama.
Değmez, değmez bize YA RESULALLAH...


    Kainatın efendisi, Rabbimizin tek sevgilisi, Alemlerin Sultanı. Değmez, değmez bu seni sevmeyen, sevemeyen, çok günahkar ümmete değmez.
                                YA RESULALLAH AĞLAMA....