Annesi çok enterasan bir hadise anlattı:
Özürlü çocuğunun bu dünyada en çok istediği şey top oynamakmış.Fakat mahalle çocukları onu oyuna bir türlü almıyorlarmış.Garibim saha kenarına oturuyor, içini çekerek onları seyrediyormuş.Bıkmadan usanmadan ''Bende oynasam'' diyor, ama her seferinde tersleniyormuş.Birgün bütün cesaretini toplayıp takım kaptanına sormuş;
-Bir kere olsun sizinle top oynayamaz mıyım?
Kaptan, çocuğa alaylı alaylı sırıtarak demiş ki;
-Evet oynarsın ama şansın varsa.
-Ne şansı?
-Bak... Eğer kar yağarsa ve bir arkadaşımız hasta olur gelemezse, onun yerine seni alırız, tamam mı?
Çocuk bu küçücük işarete bir sevinmiş bir sevinmiş ki sormayın. Bir ümitle koşarak eve gelmiş.
-Anne kar ne zaman yağar?
-Kışın yağar oğlum.
-Yarın yağsa?
-Yavrum Haziran'da karın yağdığı nerde görülmüş.
-Peki karı kim yağdırıyor?
-Elbette Allahu Teala.
-Ben ondan istesem?
-Sen karı ne yapacan?
-Eğer kar yağarsa arkadaşlarım beni oyuna alacaklar.
-Öyle mi? Ah yavrum benim!...
Çocuk odasına çekilmiş, öyle içten ama öyle içten dua etmiş ki... Ve ne olmuş biliyor musunuz?
Kar yağmış kar. Herkes şaşırmış ama kaptan işin farkındaymış. Ogünden sonra onu hep takımına almış.
Ahmet Sırrı ARVAS
''Herkesin Bir Hikayesi Var''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder