İnsan, kimin kendi isteklerini daha tatmin ettiğine bakar,
O insanı yakını sanmak için…
Ya ne istediğini bilmiyorsa o insan…
Ya da istedikleri özüne zarar veriyorsa…
İnsan kendine yakın bulduklarını arar sadece…
Ya aradıkların gerçekten yakının değilse…
Ya onların isteklerini tatmin ettiğin için yakınında iseler…
İnsan diğer insanları arar, kendini yalnız hissettiğinde…
Ta ki kalabalıkta da kendini yalnız hissedene kadar.
Yalnızlık tek başına olmak değildir oysa!
Ve yalnızlık değildir, bir kişi tarafından terk edilmek…
Ve yalnızlık değildir, sevdiklerinin cenazesinde bulunmak…
İnsan, terk edildiğinde değil, yakını öldüğünde değil, tek başına kaldığında değil…
İnsan, ancak sana senden daha yakın olanı unuttuğunda yalnız olur.
Sana ait her şeyi vereni,
Ve sana ait olan her şeyi geri alacak olanı
Unuttuğunda yalnız olur ancak.
Çevrendeki her şeyden ve herkes den önce olanı,
Ve çevrendeki her şey ve herkes den sonra olacak olanı,
Unuttuğunda yalnız olur ancak insan, asla unutmaması gerekeni.
O dur sadece yalnızlığı yok eden.
Ve odur sadece seni, seninle mutlu edebilen.
Her kes seni terk edebilir.
Bu değildir mühim olan…
Tek başına olmak değildir.
Tek başına ol, ama asla yalnız kalma…
Mühim olan budur…
^Alıntıdır^
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder